زينت انسان [در] سه چيز است : علم، محبت و آزادي.
چه بسا آن كه به ظاهر آراسته و مايه حسرت شماست، درمانده و محتاج دلداري و ياري شما باشد
سخن را چو بسيار آرايش كنند، هدف فراموش مي شود.
كساني را مي شناسيم كه براي آرايش ظاهري و داشتن لباسي گرانمايه، شكم خود را گرسنه نگاه داشته و خانواده خود را در تنگدستي مي گذارند و براي فريب دادن چشم ديگران، خود را دچار رنج و محنت مي كنند.
زن براي آن آفريده نشده كه وجودي پوچ و بيهوده باشد و تنها به درد زينت و تفريح مرد بخورد.
خوشا به حال پيمان منشاني كه وجودشان به پيرايه پاكي و شرم آراسته شده است
چه سزاوار است كه آدمي در آميزش با صاحبان جمال، خود را نيز به زيبايي و آراستگي بيارايد.
انجام هر نوع خدمت و تحمل هر گونه سختي و مذلت را به راه معشوق، ننگ عاشق نشماريم، بلكه آن را از افتخاراتش دانيم و مايه آراستگي و برازندگي او شناسيم.
بخشنده ي نيكخوي آن كسي است كه جانش را به بخشش آراسته گرداند. به دور از جوانمردي است كه بخشنده بر آن كسي كه چيزي به او داده يا خيري رسانده منت نهد.
تمام سرمايه هاي خود را يك جا جمع كنيد، همه استعدادهاي خود را گرد آوريد، تمام نيروهاي خود را آرايش دهيد و همه توانايي هاي خود را براي تسلط روي حداقل يك زمينه كاري متمركز كنيد.
نهالهاي درختان بارور را كنار هم با نظم كامل در خاك بنشانيد، زيرا تنها آن كشتزاري از رحمت يزداني بهره خواهد برد كه منظم و آراسته باشد.
زينت خانه به دوستاني است كه در آنجا تردد مي كنند.
هيچ گاه در زندگي نمي توانيد محبتي بهتر، بي پيرايه تر و حقيقي تر از محبت مادر خود بيابيد.
اگر نتوانيم به خاندان خويش آرايشي سامان يافته دهيم، هميشه در خانه ايي بي حصار زندگي مي كنيم.(
هيچ گنجي به از هنر نيست و هيچ هنري بزرگوارتر از دانش نيست و هيچ پيرايه اي بهتر از شرم نيست و هيچ دشمني بدتر از خوي بد نيست.(
حقيقت گفت مرا برهنه بگذاريد و پيرايه بر من مبنديد، زيرا من هيچگاه از برهنگي خود شرمسار نيستم.
براي نادان پيرايه اي سزاوارتر و زيباتر از خاموشي نيست.
انسان بايد از هر نظر چه ظاهر و چه باطن، زيبا و آراسته باشد.
نشستن بر تخت و غذا خوردن روي ميز، عادت قديم ايرانيان بوده است. زيرا از لفظ ميزبان برمي آيد كه ايرانيان جايي را منحصر به سرير ( تخت آراسته) و سفره را [ منحصر ] به ميز مي دانستند؛ اينكه روي زمين بنشيند و بخورند، عادتي است كه از اقوام عربيه در ميان ايشان شايع شده است.
فروتني زينت علم و كمال و جاه و جلال است. اهل هنر اگر فروتن باشند، هنر آنان بهتر جلوه مي كند؛ همان طور كه سايه عكس آن را برجسته و نمودار مي كند، فروتني نيز هنر را آشكار مي سازد
چه بسا آن كه به ظاهر آراسته و مايه حسرت شماست، درمانده و محتاج دلداري و ياري شما باشد
سخن را چو بسيار آرايش كنند، هدف فراموش مي شود.
كساني را مي شناسيم كه براي آرايش ظاهري و داشتن لباسي گرانمايه، شكم خود را گرسنه نگاه داشته و خانواده خود را در تنگدستي مي گذارند و براي فريب دادن چشم ديگران، خود را دچار رنج و محنت مي كنند.
زن براي آن آفريده نشده كه وجودي پوچ و بيهوده باشد و تنها به درد زينت و تفريح مرد بخورد.
خوشا به حال پيمان منشاني كه وجودشان به پيرايه پاكي و شرم آراسته شده است
چه سزاوار است كه آدمي در آميزش با صاحبان جمال، خود را نيز به زيبايي و آراستگي بيارايد.
انجام هر نوع خدمت و تحمل هر گونه سختي و مذلت را به راه معشوق، ننگ عاشق نشماريم، بلكه آن را از افتخاراتش دانيم و مايه آراستگي و برازندگي او شناسيم.
بخشنده ي نيكخوي آن كسي است كه جانش را به بخشش آراسته گرداند. به دور از جوانمردي است كه بخشنده بر آن كسي كه چيزي به او داده يا خيري رسانده منت نهد.
تمام سرمايه هاي خود را يك جا جمع كنيد، همه استعدادهاي خود را گرد آوريد، تمام نيروهاي خود را آرايش دهيد و همه توانايي هاي خود را براي تسلط روي حداقل يك زمينه كاري متمركز كنيد.
نهالهاي درختان بارور را كنار هم با نظم كامل در خاك بنشانيد، زيرا تنها آن كشتزاري از رحمت يزداني بهره خواهد برد كه منظم و آراسته باشد.
زينت خانه به دوستاني است كه در آنجا تردد مي كنند.
هيچ گاه در زندگي نمي توانيد محبتي بهتر، بي پيرايه تر و حقيقي تر از محبت مادر خود بيابيد.
اگر نتوانيم به خاندان خويش آرايشي سامان يافته دهيم، هميشه در خانه ايي بي حصار زندگي مي كنيم.(
هيچ گنجي به از هنر نيست و هيچ هنري بزرگوارتر از دانش نيست و هيچ پيرايه اي بهتر از شرم نيست و هيچ دشمني بدتر از خوي بد نيست.(
حقيقت گفت مرا برهنه بگذاريد و پيرايه بر من مبنديد، زيرا من هيچگاه از برهنگي خود شرمسار نيستم.
براي نادان پيرايه اي سزاوارتر و زيباتر از خاموشي نيست.
انسان بايد از هر نظر چه ظاهر و چه باطن، زيبا و آراسته باشد.
نشستن بر تخت و غذا خوردن روي ميز، عادت قديم ايرانيان بوده است. زيرا از لفظ ميزبان برمي آيد كه ايرانيان جايي را منحصر به سرير ( تخت آراسته) و سفره را [ منحصر ] به ميز مي دانستند؛ اينكه روي زمين بنشيند و بخورند، عادتي است كه از اقوام عربيه در ميان ايشان شايع شده است.
فروتني زينت علم و كمال و جاه و جلال است. اهل هنر اگر فروتن باشند، هنر آنان بهتر جلوه مي كند؛ همان طور كه سايه عكس آن را برجسته و نمودار مي كند، فروتني نيز هنر را آشكار مي سازد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر